Het werk van Willemijn Louws komt voort uit een innerlijk verlangen de wereld en het leven om haar heen te kunnen grijpen. Een spel tussen de natuur en haarzelf. Het gebruik van fotografie is haar manier om de grens op te zoeken tussen mens-zijn en de natuur, een zoektocht die uiteindelijk samenkomt in een realistische maar ook surrealistisch droomwereld.