Over het werk van Carina:
Edith Rijnja (auteur): Wat is de overeenkomst tussen je films en je stitched paintings? “Zowel bij film als bij de gestikte schilderijen gaat het om montage, elementen bij elkaar brengen. Dat is essentieel.” (fragment interview TxP)
aanvulling Ellemers: Er is er in beide iets dat je ijl kan noemen. In het schilderdoek is het z’n open poreuze, doorlaatbare dunne karakter. Film is slechts projectie; flinterdun. Het filmonderwerp waar ik nu mee bezig ben is koelijs in Indonesië. Grote staven ijs waar uiteindelijk niets van overblijft, als ze smeltend vervoerd worden onder de hete tropische zon.
Ingelijste filmstills in met patroonpapier beplakte passe-partouts vormt onderdeel van het bijeen brengen van elementen.
Je hebt het over "schilderijen", noem je het geen werken op textiel? “Nee, ik kijk en denk vanuit schilderen. Ik zie de textiele materialen vooral als schildergrond. (...) De horizontale en verticale draden van een doek intrigeren me. De geometrische abstractie ligt er al in besloten. Het is eerder onderzoek naar het samengaan van textiel en schilderen.” (fragment interview TxP)
aanvulling Ellemers: Als een archeologisch onderzoek van de onderste laag van het schilderij.
Je gebruikt ook satijn. “In het werk met de katoenen ruitjes schilder ik het zachte licht tussen de ruitjes en zoek daarbij naar harmonie tussen de ruitvormen. Bij satijn stik ik de geometrische vormen in verschillende vleugrichtingen aan elkaar. Die vleugwisseling geeft het werk een boeiende licht-donkerwerking.” (fragment interview TxP)
Brieke Drost, curator: In de doeken van Carina Ellemers vormt de textiele drager het schilderij zelf. Schatplichtig aan Mondriaan, de grondlegger van het modernisme, zijn ook hier de horizontalen en verticalen bepalend. Maar hier geen absolute verhoudingen tussen horizontaal en verticaal, hier staan zij niet haaks op elkaar, hier is het schilderdoek zelf met zijn soepele karakter leidend. Het doek is meer dan de drager, de lijnen worden bepaald door de draden van de schering en de inslag, met een welvende soepele lijnvoering tot gevolg. Doek is een inspiratiebron van een flexibel verbond tussen verticale schering en horizontale inslag; een geometrisch abstracte pas de deux.
Licht is heel belangrijk voor je? “Mijn werk gaat vaak over licht en donker, open en gesloten. Werk ik met kaasdoek, dan speel ik met de transparantie, het licht gaat erdoorheen.” (fragment interview TxP)
Diana Wind, voormalig directeur Stedelijk museum Schiedam: Het werk van Ellemers beweegt zich tussen de wereld van de tactiliteit en aaibaarheid aan de ene kant en die van de abstracte kunst aan de andere kant. Het werk van Carina is formeel gezien abstract, maar verre van koel. Ze slaagt erin om verschillende media dusdanig toe te passen dat het valt binnen een lange Nederlandse traditie van abstracte kunst, maar vernieuwend is in zijn materiaalgebruik. Carina heeft een manier gevonden om de koele abstractie verleidelijk en sensueel te maken.