Marits val van een klimrek op het schoolplein was, achteraf gezien, een geluk bij een ongeluk. “Ze was op haar rug gevallen en had daarbij haar nieren gekneusd”, vertelt haar moeder Evelien. “Omdat ze opeens bloed plaste, was nader onderzoek nodig. Daaruit bleek dat ze een tumor in beide nieren had en uitzaaiingen in de longen.”
Marit en haar ouders kwamen in een sneltrein terecht van MRI-scans, bloedonderzoeken en nog meer onderzoeken. “Het was heel onwerkelijk”, zegt Evelien. “Je weet natuurlijk dat mensen kanker kunnen krijgen. Mijn vader heeft tien jaar geleden leukemie gehad. Maar je verwacht nooit dat het je eigen kind treft. Ze was nog maar 5 jaar oud. Ze had ook veel pijn, dat was heel naar. We voelden ons machteloos als ouders en wisten niet of ze het zou overleven.”
Doek over bloedzak
Met chemotherapie werd de tumor in Marits nieren bestreden. Evelien: “Die chemo’s waren behoorlijk heftig, ze verzwakten haar heel erg en wekten steeds koorts op. Omdat ze te weinig bloed aanmaakte, moest ze vóór iedere volgende chemo steeds opknappen met een bloedtransfusie. De eerste keer dat dat gebeurde, vond ik best spannend. Ze kreeg toch bloed van iemand anders toegediend. Marit zelf vond het ook een beetje eng. Ze wilde graag dat er een doek over de bloedzak werd gehangen, zodat ze het niet hoefde te zien. Die angst bleef ze houden tijdens alle volgende transfusies. Toen ze later met een infuuspaal door de gangen liep, had een verpleegkundige een poppetje op de doek getekend. Zo leek het net of er iemand gezellig met haar meeliep.”
28 kanjerkralen
Nu, anderhalf jaar na haar laatste chemo, gaat het heel goed met Marit. Ze heeft haar ‘Kanjerketting’ van het ziekenhuis nog, aan de hand waarvan ze kan vertellen wat ze allemaal heeft meegemaakt. Aan de ketting zitten Kanjerkralen, die elk voor een specifieke behandeling staan; bijvoorbeeld een kraal voor een scan, voor een bloedprik, een operatie of een bloedtransfusie. Evelien: “Haar kralenketting is een paar meter lang, 28 kralen aan de ketting zijn van haar bloedtransfusies. Ik ben zo blij dat er altijd donorbloed voor haar was, ook in coronatijd. Door dat bloed hebben we een heel sterk meisje gehad tijdens het hele proces. Zonder dat bloed was ze veel zieker geweest.”
Bedankt
Eveliens vader, die leukemie had en ook met donorbloed is geholpen, is een paar jaar terug op Wereld Bloeddonordag naar een bloedbank gegaan om alle donors te bedanken. Evelien: “Dat zou ik met Marit ook graag willen doen, maar door corona kan dat helaas niet. Dus bij deze wil ik namens ons gezin, en in het bijzonder namens Marit, aan alle donors zeggen: Wat goed dat jullie dit doen, ontzettend bedankt!”