In de stoel: Bram Thierry - "Bloed doneren verandert levens"

Waarom ben je donor geworden? 

"Ik had er simpelweg nooit over nagedacht, totdat iemand mij vertelde dat hij ging doneren. Vanaf dat moment vroeg ik me af: “Waarom hoor ik hier niet veel vaker over?” Zodra je erover gaat nadenken, valt er niks meer tegen in te brengen. Het is zo’n makkelijke manier om anderen te helpen."

Vond je de eerste keer in de stoel spannend? 

"Nee, de medewerkers zijn supervriendelijk en begeleiden je goed. Er hangt een aanstekelijke, positieve sfeer bij Sanquin omdat iedereen zelf beslist om daar te zijn en iets bij te dragen. Dit leidt tot veel ongedwongen en leuke interracties met de andere donors. Ik loop altijd blij de deur weer uit."  

“Ik loop altijd blij de deur weer uit” 

Ga je altijd als je wordt opgeroepen? 

"Ja, dat probeer ik wel. Ik mocht een paar keer niet, omdat ik net op vakantie was geweest naar een ver land (waar een risico heerst op bloedoverdraagbare infectieziekten – red.). Als ik word opgeroepen, wil ik ook echt graag snel langskomen. Dan speelt mijn competitiegevoel op… Ik houd altijd een wedstrijdje met mezelf om mijn donatietijd te verbeteren. Ik daag mijn vrienden vaak uit om te gaan doneren en mijn tijd te verbeteren😉."

Tweeënhalf jaar geleden verhuisde je naar het Zwitserse Lausanne voor je werk en werd je daar bloeddonor. Gaat het er anders aan toe bij de Zwitserse bloedbank? 

"Die goede sfeer die ik altijd bij Sanquin voel, blijkt redelijk universeel voor bloedbanken. Ook in Zwitserland is iedereen superaardig, relaxed en blij. Wel moet ik nodig mijn Frans bijspijkeren om er mee uit de voeten te komen, haha. Mijn vrouw – die met mij meeverhuisde naar Zwitserland – spreekt inmiddels wél vloeiend Frans. Zij heeft werk gevonden bij de Zwitserse bloedvoorziening als transfusie- en donorarts. Door haar kom ik nog meer te weten over het belang van donors. Ze adviseert onder meer over bloedtransfusies voor patiënten die operaties ondergaan, of patiënten met leukemie." 

_{^{Tekst gaat door onder de foto}}

Je bent het meer van Genève overgezwommen om geld in te zamelen voor de bloedvoorziening. Hoe kwam je op dat idee? 

"Iedere dag kijk ik in de trein door het raam uit over het meer. Je kan Frankrijk zien liggen vanaf de Zwitserse kant. Ik begon me af te vragen: Hoe ver zou het zwemmen zijn naar de overkant? Daar kwam ik via deze zwemactie achter: 9 km, ofwel 3,5 uur zwemmen.  
Ik geloof heilig dat heel veel mensen zouden willen doneren, maar er simpelweg nooit over hebben nagedacht. Ik wilde deze zwemactie dan ook graag gebruiken om zoveel mogelijk mensen te bereiken en te stimuleren om te gaan doneren."

“Het maakt wél uit wat je doet, want het verandert levens” 

Waarom vind je bewustwording van het donorschap zo belangrijk? 

"Het valt me op hoe weinig mensen dit weten. Bijna niemand in mijn vriendenkring – zowel de Nederlandse als de Zwitserse – is bijvoorbeeld donor. Ik geloof dat dit onwetendheid is en zeker geen onwil. Ik verwijt het ook niemand, ik ben zelf een van die personen die er gewoon nooit eerder over had nagedacht. Daarom hoop ik de bekendheid te vergroten en meer mensen te motiveren. We leven in een wereld met veel negativiteit, oorlogen, polarisatie en klimaatproblematiek. Mensen hebben al snel het gevoel dat ze in hun eentje toch geen verschil kunnen maken, maar dan denk ik: Dat kan wel! Bloed doneren is hier een supermooi voorbeeld van. Het is positief, sociaal en het maakt wél uit wat je doet, want het verandert levens."