Of het nu de sportschool is, een rondje wandelen in de wijk, een fietstocht of het schilderen van de kozijnen. Met een vriend of een vriendin had je waarschijnlijk gewonnen van het uitstelgedrag, dat vaak op de loer ligt als je iets alleen wilt of moet doen. Samen had je de handen uit de mouwen gestoken. En waarschijnlijk een hartstikke nuttige en misschien wel leuke tijd gehad.
Best gek, dat bloed en plasma geven tot dusver altijd gericht is op de discipline van het individu, bedachten we toen Sabih en Usman ons een e-mail stuurden of zij samen mochten geven als Ahmadiyya-gemeenschap.
Dat was in de kern nieuw voor Sanquin. In het verleden hadden de dames van het Nederlands softbalteam al eens samen gedoneerd en waren er meer mensen die een verzoek hadden gedaan aan de Bloedbank. Maar daar bleef het eigenlijk wel bij.
Dat komt vooral omdat het Nederlandse systeem, dat onze bloedvoorziening een van de beste in de wereld maakt, niet is ingericht op ‘samen’. We focussen ons al jaren op het individu-dat-graag-wil-geven: dat is efficiënt en dat gaat harstikke goed. Er is altijd voldoende veilig en kwalitatief bloed en plasma in Nederland. Dus waarom zouden we dat veranderen?
En dan toch …
Afgelopen weekend zijn we met een Bloedbank-team naar Almere gereden, om 85 leden van de Ahmadiyya-gemeenschap te keuren. Of beter gezegd: om samen een programma te starten, waarin groepsgeven centraal staat en we willen ontdekken of dit een extra inzamelingsconcept kan zijn. Een die we daarna kunnen uitrollen over heel veel meer verenigingen en organisaties in Nederland. Bekijk hier het item van Hart van Nederland over de groepskeuring in Almere.
In drie kleinere groepen op vaste afnamelocaties gaan de Ahmadiyya-leden vanaf dit najaar geven. Ze willen goed doen voor de maatschappij, net als zoveel mensen. Maar, zo was hun conclusie: “Er zijn tal van redenen om als individu niet te geven en daarom hebben we samen besloten om het juist wél te doen!”
Dat vonden wij nog eens een mooi statement naar die bank-kleef-momenten, die ervoor zorgen dat mensen niet doen wat ze eigenlijk wél graag willen doen, maar soms een duwtje in de rug nodig hebben van een vriend of een collega. “Samen gaan wij ervoor zorgen dat we naar de Bloedbank blijven komen”, zo sprak de imam met een glimlach. “Want samen help je elkaar en ben je nooit alleen.”
Sanquin bekijkt in het zogenaamde groepsgeven-programma de kansen en verbeterpunten van samen doneren. Het uitgangspunt is in ieder geval veelbelovend.