Donor worden
Meld je aan als donor

Heb je een vraag of wil je meer informatie? Neem contact op via 088-730 8686.

Donor worden
search
close
menu menu
menu
Menu
close

"Ineens is het vechten voor je leven"

Je staat er nooit bij stil dat er donorbloed nodig is om je leven te kunnen redden. Ook Daniëlle Blok uit Dordrecht niet. Ze ging voor een routine-ingreep naar het ziekenhuis, maar dat liep anders dan iedereen had gedacht.

Ook bloeddonor worden? Meld je aan en red een leven!

Daniëlle: “Ik was al heel lang heel erg moe en kon van vermoeidheid bijna geen stap meer zetten. De huisarts dacht aan hyperventilatie. Ik twijfelde daaraan en vertelde dat ook tegen haar, want ik voelde me zo rot. Al die tijd liep ik ook met een soort brandende keelpijn op mijn borst. Ik voelde aan alles dat het niet goed was. De huisarts zei ‘komt wel goed, niets aan de hand’, maar het voelde voor mij alsof ik met een kluitje in het riet werd gestuurd.”

“Na een half jaar zei mijn man dat het zo niet langer kon. Dit keer stuurde mijn huisarts mij door naar de cardioloog, waar bij het hartfilmpje al bleek dat er iets niet goed was. Ik zat tegen een infarct aan, zeiden ze. Slecht nieuws, maar ik was wel blij dat ze wat hadden gevonden, want ik liep al zo lang met die klachten. Ze gingen een stent plaatsen en ik kreeg een dotterbehandeling. Ik werd snel geholpen en alles liep voorspoedig.”

“Ik voelde me na afloop prima en werd naar de afdeling gereden waar ze me konden controleren. Ik lag daar nog maar tien minuutjes toen ik dacht dat ik flauw ging vallen. Ik kon nog net aan een man vragen of hij de zuster wilde roepen en toen werd het zwart. Toen ik bijkwam zag ik allemaal mensen om mijn bed staan en waren ze allemaal infusen aan het aanbrengen.

zoom_out_map

Wat was er nou gebeurd? De stent is via mijn lies geplaatst en het bleek dat er bij het aanprikken waarschijnlijk door de ader heen is geprikt. Het was gaan lekken met een enorme inwendige bloeding als gevolg, waardoor ik het bewustzijn verloor.”

“Ik moest met spoed een bloedtransfusie en er zijn wel zes zakken bloed toegediend. Ik lag te trillen en te beven en was in shock, maar was me tegelijkertijd ook bewust van wat er allemaal gebeurde. Door de bloedtransfusie voelde ik me langzaam weer iets beter worden. Ze waren er op tijd bij. Als ik die bloeding thuis had gehad, had ik nu niet meer geleefd. Het was kantje boord, zeiden ze tegen me. Die bloedtransfusies hebben me het leven gered. Zo bijzonder. Ik ging dus voor een veilige ingreep naar het ziekenhuis, maar het werd een noodingreep. Ze hebben me echter supergoed geholpen hoor.”

“Nu, een half jaar later, gaat het goed met me. Ik was snel weer helemaal oké. Na een paar weken hartrevalidatie ben ik weer lekker aan het werk gegaan. Ik kan alles weer, heb een racefiets gekocht en ben fitter dan ooit tevoren. Ik wandel heel veel en voel me echt supergoed. Ik heb er dus een gezonde leefstijl aan overgehouden!”

Meer lezen