“Ik kreeg weer kleur op mijn wangen. Langzaam voelde ik me weer een beetje mens worden”, zegt Daantje (35) over haar bloedtransfusie. Dankzij bloeddonors kon ze haar behandeling voor borstkanker volhouden.
Dat ze een groot risico liep om borstkanker te krijgen, wist Daantje sinds haar jeugd: haar beide ouders hebben kanker gekregen – gelukkig hebben ze dat overleefd – en ze is drager van een genetische mutatie die de kans op borstkanker heel erg vergroot. “Ik was van plan om mijn borsten preventief te laten verwijderen, maar dat wilde ik pas doen nadat ik mijn twee kinderen borstvoeding had gegeven. Toen ik daarmee klaar was, kwam de coronapandemie en werden alle preventieve operaties uitgesteld. En vervolgens werd ik ziek.”
Water in de aders
Ze weet nog precies de datum waarop ze voor het eerst een grote knobbel in haar borst voelde: 7 december 2022. “Daarna ging alles razendsnel: bloedonderzoek, scans, gesprekken. Op 28 december had ik al mijn eerste chemokuur.” Een half jaar lang moest ze afwisselend zware en lichte chemokuren ondergaan, die een enorme aanslag op haar lichaam waren. Daantje: “Ik reageerde met name heel slecht op de zware kuren. Wekenlang lag ik 90 procent van de tijd op bed. Ik heb me zó ellendig gevoeld. Op een gegeven moment kwam ik naar het ziekenhuis voor een bloedonderzoek om te beoordelen of ik klaar was voor de volgende kuur. Mijn bloedwaarden bleken extreem laag: ik had nauwelijks bloedplaatjes en witte bloedcellen, mijn Hb was 4,1. ‘Je hebt gewoon water door je aders lopen’, concludeerde mijn schoonmoeder, die verpleegkundige is. Ik moest de volgende dag terugkomen voor een bloedtransfusie. Toen kon ik al niet meer zelfstandig lopen; ik werd in een rolstoel het ziekenhuis in gereden.”
Kleur op de wangen
Daantje kreeg 3 zakjes bloed toegediend en knapte tot haar verbazing zienderogen op. “Ik kreeg weer kleur op mijn wangen. Langzaam voelde ik me weer een beetje mens worden. En opeens kon ik rechtop naar de wc lopen. Ik kon ook lopend het ziekenhuis verlaten. Echt ongelooflijk wat dat donorbloed heeft gedaan.”
“’Je hebt gewoon water door je aders lopen’, concludeerde mijn schoonmoeder”
Ze was dankzij de bloedtransfusie voldoende hersteld om haar behandeling te kunnen hervatten. “Het is zo mooi dat bloeddonors op deze manier andere mensen helpen. Ik weet echt niet hoe het met mij was afgelopen als ik niet had kunnen doorgaan met de chemo’s”, zegt ze. “Ik had ook helemaal geen weerstand meer omdat mijn witte bloedcellen zo laag waren. Het is een wonder dat ik geen zware infecties heb opgelopen.”
Mentaal bijkomen
Er volgde nog een lang en zwaar traject voor Daantje waarin ze een dubbele borstamputatie onderging en een operatie voor borstprotheses. Ook haar eierstokken en eileiders werden preventief weggehaald. “Sinds een maand ben ik klaar met alle behandelingen en ben ik kankervrij verklaard.” Ze moet wel nog mentaal bijkomen van de heftige rit die haar ziekteproces is geweest. “Ik moet weer ontdekken wie ik ook alweer was, en wat ik ga doen met mijn leven. Het contract voor mijn baan werd niet verlengd tijdens mijn ziekte. Ik ben aan de opleiding ‘Ervaringsdeskundige in de GGZ’ begonnen, misschien kan ik straks andere patiënten begeleiden in het ziekenhuis.”
Een boek schrijven
Haar gezin is voor haarzelf de grootste motivatie geweest om het vol te houden. “Mijn man Iskandar en mijn zoontjes Jaivy en Devon van 4 en 5 jaar oud hebben me erdoorheen getrokken. Zij stimuleerden me om dagelijks weer mijn bed uit te komen en aan de dag te beginnen. En wat me nu heel erg helpt, is schrijven. Ik werk aan een boek waarin ik alles beschrijf wat ik heb meegemaakt. Dat is een fijne manier om het te verwerken.”