Donorarts Niubel keurt collega-dokter Elvira, anesthesioloog in het Tergooi. Zij heeft corona gehad en komt anti-COVID-19-plasma doneren. De antistoffen in haar plasma worden verwerkt tot een geneesmiddel tegen het virus. Als arts op de IC zag Elvira hoe hard het corona-virus om zich heen greep. Er was geen behandeling en ze voelde zich machteloos. “Alles wilde ik doen om maar iets bij te kunnen dragen aan onderzoek en eventuele behandeling van de zwaar getroffen patiënten. Toen Sanquin mij vroeg plasma te doneren hoefde ik niet lang na te denken.”
Sanquin roept mensen op die hersteld zijn van corona om plasma te komen doneren. Bestaande donors, maar ook mensen die nog geen donor zijn. Niubel Díaz Padilla keurt deze donors voordat ze plasma geven: “Aan de ene kant ga ik na of de donor plasma kan geven zonder risico voor zijn eigen gezondheid en aan de andere kant of de patiënten veilig plasma ontvangen.“ Ik neem een vragenlijst met de donor door, verricht een aantal metingen en bespreek eventuele complicaties die een enkele keer kunnen optreden, zoals duizeligheid. Veel van deze donors zijn artsen en verpleegkundigen die zelf coronapatiënten hebben behandeld. Meer dan 10.000 zorgmedewerkers binnen en buiten het ziekenhuis hebben COVID-19 gekregen. Collega Elvira werd door haar gekeurd. Hoe was dat?
Leren over elkaars vakgebied
Niubel vertelt dat het haar veel voldoening geeft om een collega-arts op bezoek te hebben: “De medische kennis die bij donorgeneeskunde hoort, kunnen we als collega’s onder elkaar bespreken. Ik kan Elvira precies vertellen wat er in haar lichaam gebeurt tijdens een donatie. We praten over medische zaken, zoals in welke gevallen ik een donor doorverwijs naar de huisarts, bijvoorbeeld met een onregelmatige pols. Tijdens de keuring kwamen we meer te weten over elkaars vakgebied. Dit schept wederzijds begrip.”
“Nu krijg ik zelf een naald in mijn arm”
Elvira vindt het een gekke gewaarwording om zelf geprikt te worden in plaats van andersom. “Ik voel me kwetsbaar en afhankelijk als donor. Ik denk dat de meeste artsen moeite hebben om de controle uit handen te geven en dit is precies wat er gebeurt als je zelf donor wordt. Als anesthesioloog ben je bekend met allerlei soorten naalden, maar niet met het idee om deze zelf in je arm te krijgen. Als anesthesioloog bestel ik vaak bloedproducten voor op de operatiekamer en dien deze ook toe. Daarom vind ik het goed om plasmadonor te zijn, om zo van heel dichtbij te kunnen zien hoe alles in zijn werk gaat. Zo word je je toch bewuster wanneer je producten van de bloedbank bestelt en toedient. Als arts draag ik mijn steentje bij in de zorg aan zieke mensen en door te doneren nog een extra steentje. Bovendien is het altijd goed om de rollen een keer om te draaien, zodat je je ook beter kunt inleven in de rol van patiënt of donor. Dit maakt van mij een betere arts.”
“Mensen stierven op de IC, we hadden geen behandeling”
Al aan het begin van de pandemie was Elvira positief getest op het coronavirus. "Hierdoor kon ik mijn vak als anesthesioloog tijdelijk niet uitoefenen. Ik vond dit zeer frustrerend, ook omdat al mijn collega’s extra diensten gingen draaien op de intensive care. Ik wilde deel uitmaken van dit zware zorgtijdperk. Tijdens de opleiding tot anesthesioloog werk je ook een jaar op de intensive care. Dus ik zou daar ook daadwerkelijk goede zorg kunnen leveren. Maar ik moest wachten tot ik eindelijk klachtenvrij was. Toen zag ik van heel dichtbij dat tevoren gezonde mensen op sterven lagen. We hadden geen behandeling. Dit is zo frustrerend als arts. Je wilt mensen helpen en beter maken en nu kon dat niet. Machteloos gemaakt, door dit virus. Toen ik een oproep kreeg van Sanquin om plasma te doneren, heb ik daar niet over na hoeven denken. Alles wilde ik doen om maar iets bij te kunnen dragen aan onderzoek en eventuele behandeling van de zwaar getroffen patiënten door dit vreselijke virus. En zo werd ik plasmadonor.”