“Ik besef nog sterker hoeveel donors betekenen”

Nog geen donor? Meld je aan!

Orhan is een fanatieke sporter. Als het even kan, sport hij iedere dag. Hij is gek op hardlopen, tennis en voetbal en heeft daardoor een topconditie. Hij vond het dan ook vreemd toen hij zich op een gegeven moment heel moe voelde en na een half uurtje hardlopen al helemaal kapot was. “Misschien een verkoudheid, dacht ik eerst”, zegt Orhan. “Maar ik kreeg ook last van bloedneuzen en pijn in mijn ribben. En ik had een grote bloeduitstorting op mijn arm, zonder dat ik me herinnerde me daar te hebben gestoten.” Toen hij ook nog koorts kreeg, stapte hij toch maar eens naar de huisarts. Die stuurde hem na bloedonderzoek direct door naar het ziekenhuis. De diagnose luidde: acute leukemie, ofwel bloedkanker. Dat is een levensbedreigende ziekte waarbij je te veel onrijpe witte bloedcellen aanmaakt, met een grote kans op infecties. Omdat je lichaam te weinig rode bloedcellen kan aanmaken, krijg je onder meer last van extreme bloedarmoede.

Slecht lootje

“Ik werd compleet overvallen door dit bericht”, herinnert Orhan zich. “Ik was altijd kerngezond, nooit ziek! En nu had ik opeens zo’n ernstige ziekte die heel zeldzaam is, zo werd me verteld. Ik had blijkbaar een heel slecht lootje getrokken…”  

Omdat acute leukemie zich razendsnel ontwikkelt, moest Orhan direct met een behandeling beginnen. “Ik kreeg verschillende chemokuren en heb drie maanden in het ziekenhuis gelegen. Anderhalve maand daarvan lag ik in volledige isolatie, omdat ze bang waren dat ik een ziekenhuisbacterie zou oplopen en ik zelf geen afweer meer had door de chemokuren.”  

“Ik voelde me echt verkwikt na elke transfusie” 

Bloeddonors

Tijdens zijn verblijf in het ziekenhuis had Orhan meermaals bloedtransfusies nodig, omdat zijn Hb-waarde enorm gedaald was. Dit wijst op te weinig rode bloedcellen. “Hoe belangrijk bloeddonors zijn, wist ik al door mijn eigen werk”, zegt Orhan. “Ik werk namelijk bij de Donorinformatielijn van Sanquin. Dus ik spreek dagelijks de geweldige mensen die met hun gift levens redden. Ik had me voorgenomen om mezelf ook aan te melden als donor, maar dat was er steeds niet van gekomen. Tja, en dan heb je opeens zelf bloed nodig… Ironisch genoeg zag ik opeens overal het Sanquin-logo: op het zakje bloed dat ik kreeg, op de busjes die bij het ziekenhuis aan- en af kwamen rijden. Ik realiseerde me toen des te meer: wat goed dat er mensen zijn die hun bloed geven. Ik voelde me ook echt verkwikt na elke transfusie, merkte direct het verschil.”

Stamceltransplantatie

Na een aantal maanden kon Orhan het ziekenhuis verlaten en thuis verder aansterken. Maar hij had een stamceltransplantatie nodig om volledig te genezen van de leukemie. Met bloedvormende stamcellen van een donor zou zijn lichaam weer zelf gezonde bloedcellen kunnen aanmaken. Orhan: “Ik had het geluk dat mijn broer voor 100% een match met mij was. In oktober 2024 heb ik zijn stamcellen ontvangen. Grappig genoeg is daardoor mijn bloedgroep veranderd van A+ naar B+, de bloedgroep van mijn broer. En sinds de stamceltransplantatie gaat het eigenlijk heel goed met mij. Ik heb geen last van graft-versus-hostziekte*, waar een risico op is na zo’n transplantatie. Ik heb ook nog een paar keer een transfusie met leukocyten – witte bloedcellen – gekregen.”

Buiten hardlopen

Orhan is dolblij dat hij nu weer fit genoeg is om te sporten. “Dat heb ik vreselijk gemist al die tijd dat ik zo ziek was. Ik kon helemaal niks, was heel erg suf en moe van de kuren en de medicatie. Ik kon nog geen 300 meter lopen. Maar mijn drang om weer te bewegen, weer lekker buiten te kunnen hardlopen, motiveerde me enorm. Mijn goede conditie heeft volgens de artsen ook geholpen bij mijn herstel.”

Gesprekken

Zijn werk bij de Donorinformatielijn is hij rustig aan het opbouwen. “Ik werk nu 3 uur per dag, dat gaat goed.” Soms vertelt Orhan aan de telefoon met donors over zijn eigen ervaringen. “Niet vaak hoor, ik wil mezelf niet opdringen. Als ik merk dat het nodig is in een gesprek, laat ik blijken hoe belangrijk het donorschap is. Ik weet nu uit eigen ervaring hoe het is om die hulp van een ander te ontvangen. Ik besef nog sterker hoeveel donors betekenen.”

*Een afweerreactie waarbij de donorcellen het lichaam van de ontvanger aanvallen, omdat ze het als lichaamsvreemd zien.