“Ik voel me enorm gesteund door haar”

Zodra Justyna hoorde dat haar partner Maurice een geneesmiddel nodig had gemaakt van donorplasma, besloot ze zelf donor te worden. “Het is eigenlijk een kleine moeite”, zegt ze; Maurice vindt het “fantastisch dat ze dit doet”. 

Ook bloed- of plasmadonor worden? Meld je aan!

Maurice heeft common variable immunodeficiency, ofwel CVID. Dat is de overkoepelende naam voor mensen die een tekort hebben aan bepaalde antistoffen (zoals IgG, IgA of IgM) in hun lichaam, die nodig zijn voor een gezonde afweer. Daardoor ben je extra vatbaar voor virussen en bacteriën. “Ik maak geen IgA aan en weinig IgG”, zegt Maurice. “Waarschijnlijk heb ik daar al mijn hele leven last van, maar we kwamen er vorig jaar pas achter. Ik ben toen drie maanden lang heel ziek geweest en werd maar niet beter. Misschien een griepvirus waar mijn zwakke afweersysteem geen raad mee wist. Ik dacht aanvankelijk aan een burn-out, maar de huisarts besloot er verder in te duiken. Uit bloedonderzoek kwam toen de diagnose CVID.” 

 “Ik ben altijd ontroerd als ik hoor dat iemand donor is” 

Kwetsbaar 

“Het gekke is dat ik er vroeger nooit iets van gemerkt heb”, zegt Maurice. “Ik voelde me altijd gewoon gezond. Vanaf de geboorte van mijn oudste dochter Zoë, nu 8, begon ik wel kleine dingetjes te hebben: oogontstekingen, wat sneller verkouden, rode plekken op mijn neus. Maar ik had wel mijn energie en kon gewoon mijn drukke leven leiden. Tot het vorig jaar opeens heel lang heel slecht met me ging; dat hakte er wel in. Ik voelde me heel kwetsbaar, terwijl ik graag goed voor mijn gezin wilde zorgen en een leuke papa wilde zijn.” 

Op een knopje drukken 

Sinds zijn diagnose krijgt Maurice een infuus met een geneesmiddel met antistoffen gemaakt uit donorplasma. De eerste paar keer gebeurde dat in het ziekenhuis, maar al snel kon Maurice het thuis bij zichzelf toedienen. “Dat is inderdaad heel prettig. Ik moet één keer per week mijn dosis toedienen. Dat doe ik met een handig apparaatje dat ik op mijn buik zet. Als ik op een knopje druk, schiet er een naaldje onder mijn huid dat het geneesmiddel inbrengt. Zoë en haar jongere zus Sara van 4 vinden het heel leuk om op het knopje te drukken. Terwijl ik wacht tot het geneesmiddel in mijn lichaam is gelopen, zo’n 1,5 uur, kan ik gewoon een spelletje met hen spelen of iets anders doen.” 

Meer doen voor anderen 

De eerste keer dat Maurice donorantistoffen kreeg, besloot zijn vriendin Justyna om donor te worden. “Ik wilde Maurice graag helpen”, zegt Justyna. “Plasma doneren was eigenlijk een heel voor de hand liggend idee. Ik had al langer het voornemen om meer te doen voor anderen, maar had door mijn werk en jonge kinderen weinig tijd. Dit kun je makkelijk tussendoor doen. Ik mag bovendien van mijn werkgever onder werktijd doneren, dat is heel fijn. De eerste keer heb ik bloed gedoneerd, daarna ben ik direct naar plasma geswitcht. Dat geef ik nu gemiddeld één keer per maand.” 

“Ik zie mijn donatiemomenten als ‘me-time’. Ik lig ontspannen op een stoel en hoef even niks” 

Me-time 

“Ik vind het fantastisch dat ze dit doet, ik voel me er enorm door gesteund”, zegt Maurice. “Ik ben ook altijd ontroerd als ik hoor dat iemand donor is. Daardoor kan ik de papa zijn die ik wil zijn en mijn leven leiden.” Justyna vindt het een fijn idee dat ze met haar donaties mensen zoals Maurice helpt. “Als ik op de afnamelocatie ben, stuur ik hem altijd een foto van mezelf op de stoel. Het is eigenlijk een kleine moeite hè. Ik zie mijn donatiemomenten ook als me-time. Ik lig ontspannen drie kwartier op een stoel en hoef even niks. Ik lees wat, luister naar muziek of neem soms mijn laptop mee. Best chill.” 

Impact 

Maurice zal waarschijnlijk zijn hele leven deze medicatie nodig blijven hebben. “Fijne gedachte dat zo veel donors zich blijven inzetten”, zegt hij. “Ik blijf ook doneren zolang als ik kan”, zegt Justyna. “Ik besef nu heel goed hoeveel impact dit heeft op het leven van anderen.”