"Echt fijn dat de bloedplaatjes voor mij klaarlagen!"

In de eerste weken van haar derde zwangerschap kwam aan het licht dat Laura erg weinig bloedplaatjes had. “We hadden net gehoord dat ik zwanger was van een tweeling”, vertelt ze. “Dus de zwangerschap was medisch al wat gecompliceerder geworden. Ik kreeg een transfusie met bloedplaatjes om te kijken wat daarmee zou gebeuren in mijn lichaam. Na een paar uur al was het niveau opnieuw te laag: er was duidelijk meer aan de hand.”

Blauwe plekken

Laura werd doorgestuurd naar een hematoloog die constateerde dat ze ITP had. ITP staat voor immuun trombocytopenie, een auto-immuunziekte waarbij het lichaam per ongeluk antistoffen aanmaakt tegen de eigen bloedplaatjes. Die worden daardoor te snel afgebroken. Bloedplaatjes heb je nodig voor de stolling van je bloed; als je er te weinig van hebt, loop je een verhoogd risico op bloedingen en blauwe plekken. Laura: “Waarom ik deze ziekte had gekregen was niet duidelijk. Je kunt het zomaar opeens ontwikkelen. Soms kan een simpele virusinfectie de aanleiding zijn. Na mijn tweede zwangerschap, van mijn zoon Quinten, merkte ik al wel dat ik veel vaker blauwe plekken kreeg. Mijn menstruatie werd ook heftiger. Dus waarschijnlijk is het toen al begonnen. Overigens heb ik na de bevalling van Quinten ook een bloedtransfusie nodig gehad; ik had veel bloed verloren.”

“Mijn bloedplaatjesniveau was weer te laag: er was duidelijk meer aan de hand” 

Voorzorg

Om haar nieuwe zwangerschap zonder risico op bloedingen te kunnen voltooien, kreeg Laura prednison voorgeschreven, een geneesmiddel dat haar afweersysteem onderdrukte zodat haar bloedplaatjes niet te snel werden afgebroken. “Verder hadden we afgesproken dat ik uit voorzorg vlak voor de bevalling nog meerdere transfusies zou krijgen met bloedplaatjes. Want tijdens de bevalling was er kans op weer veel bloedverlies. Ik wilde graag natuurlijk bevallen en alles bewust meemaken, niet onder narcose zijn. Maar als ik een ruggenprik nodig had, moest het niveau van mijn bloedplaatjes hoog genoeg zijn.”

Tweelingzoons

Of dat zou lukken, werd nog even spannend: Laura’s tweeling diende zich vroeger dan verwacht aan. “Met 34 weken verloor ik het vruchtwater, dus moesten de jongens geboren worden. Een natuurlijke bevalling ging helaas niet lukken, het werd een keizersnede. De vraag was of ik op dat moment genoeg bloedplaatjes had voor een ruggenprik.” Gelukkig voor Laura had het ziekenhuis genoeg bloedplaatjes op voorraad liggen en kon ze vlak voor haar bevalling geboost worden met twee transfusies. En zo kon ze haar tweelingzoons Beau en Luca veilig en wel ter wereld zien komen. “Echt een fijn gevoel dat de bloedplaatjes voor mij klaarlagen”, zegt ze. “Dat doet je weer beseffen dat we in een land leven met een heel goede gezondheidszorg. En met geweldige donors die dit mogelijk maken. Mijn ouders zijn allebei ook donor, al heel lang, en hebben verschillende vrienden gestimuleerd om donor te worden. Zelf heb ik me op mijn achttiende aangemeld. Maar ik viel helaas steeds flauw na de donaties, ik bleek niet geschikt.”

Vol huis

Van ITP heeft Laura nog steeds last, het is bij haar een chronische ziekte geworden. “Ik slik dagelijks medicatie die mijn lichaam helpt om meer bloedplaatjes aan te maken. Daarmee houd ik de ziekte onder controle. Ik heb wel nog steeds een laag energieniveau, ben vaak moe. Maar goed, we hebben dan ook een vol huis, met vier kinderen. Het is bij ons druk, maar heel gezellig.” 

“Dank je wel aan alle donors! Jullie hebben mijn veilige bevalling mogelijk gemaakt.”